هشتاد سال است استفاده از کامپوزیتهایی که رزین زمینه آنها با الیاف شیشه تقویت شده است روز به روز افزایش یافته و در کاربردهای گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرند. این کاربردها طیف وسیعی دارند و از عایق های حرارتی (برای جلوگیری از اتلاف گرما) گرفته تا هوافضا را شامل می شوند. اما چند سالی ست که در کاربردهای مذکور استفاده از کامپوزیتهای سنتی رواج یافته است. علت هم این است که در سالهای اخیر به سلامتی انسان، حفاظت از محیط زیست، دوام زیر ساخت ها، سبک بودن سازه ها و کاهش مصرف انرژی اهمیت زیادی داده می شود. در سالهای اخیر از مواد تجدیدپذیر، هم به عنوان تقویت کننده کامپوزیت و هم به عنوان ماده زمینه کامپوزیت استفاده می گردد و به این ترتیب کامپوزیت و هم به عنوان ماده زمینه کامپوزیت استفاده می گردد و به این ترتیب کامپوزیت هایی تولید می شوند که علاوه بر سبکی، از طول عمر بالایی نیز برخوردار می باشند.

کامپوزیت چیست؟
کامپوزیت ترکیبی است از دو یا چند جز اصلی (فاز) که وقتی با یکدیگر ممزوج می گردند ماده ای را تشکیل می دهند که خواص مکانیکی آن کاملا با خواص مواد اولیه متفاوت است. معمولا کامپوزیت ها از یک تقویت کننده و یک ماده زمینه تشکیل می شوند. تقویت کننده معمولا از نوع الیاف است که در ماده زمینه توزیع می گردد و بر استحکام کامپوزیت می افزاید. ماده زمینه نیز همان رزین است که از تقویت کننده انعطاف پذیرتر می باشد و دو کار انجام میدهد. اولا تنش برشی که به سازه وارد می شود را به الیاف منتقل میکند، ثانیا در مقابل آسیب های محیطی و مکانیکی از الیاف محافظت می نماید. ترکیب الیاف و رزین باعث می شود که بر استحکام و سفتی سازه افزوده شود و اگر این ترکیب صورت نگیرد، بارهایی که بر سازه اعمال می شوند به الیاف منتقل نمی گردد و در سراسر سازه توزیع نمی شود و سازه دچار شکست می گردد.

زیست کامپوزیت چیست؟
زیست کامپوزیت ها محصولات کامپوزیتی هستند که یک یا هر دو جزء آنها منشا طبیعی دارد. به عبارت دیگر در این کامپوزیت ها الیاف تقویت کننده یا از جنس الیاف گیاهی نظیر پنبه، کتان، کنف و گیاهانی از این دست می باشد یا الیاف تقویت کننده از بازیافت چوب، کاغذ باطله یا حتی فرآورده های جانبی گیاهان خوراکی به دست می آید. الیافی نظیر ویسکوز (ریون) که از مغز چوب یا از پنبه به دست می آید و منشا طبیعی دارد ولی توسط انسان به صورت مصنوعی تولید می شود نیز جز الیاف زیستی محسوب می گردد زیرا الیاف مذکور مثل رشته های باریک سلولز یا چیتین (از پوسته سخت پوستان استخراج می گردد) قابل بازیافت هستند. رزین هم می تواند از جنس پلیمر باشد البته بهتر است که این پلیمر از یک ماده قابل بازیافت نظیر روغن گیاهی یا نشاسته استخراج شده باشد. اما امروزه ماده زمینه زیست کامپوزیت ها را از پلیمر مصنوعی انتخاب می کنند. این پلیمر مصنوعی بر پایه سوخت فسیلی است و می تواند هم از جنس پلاستیک های گرمانرم باشد و هم از جنس پلاستیک های گرماسخت. بنابراین جنس ماده زمینه زیست کامپوزیت ها می تواند از رزین های قابل بازیافتی نظیر پلی اتیلن، پلی پروپیلن، پلی استر و پلی وینیل کلراید باشد یا از رزین های گرما سختی همچون پلی استرهای غیراشباع، فنول فرم آلدئید، ایزوسیانات و اپوکسی باشد که غیر قابل بازیافت هستند.