چشم انداز آینده زیست کامپوزیت ها
درحال حاضر صنعت ساخت و ساز و خودرو از عمده ترین بازارهای زیست کامپوزیت ها هستند. در صورتیکه کیفیت زیست کامپوزیت ها ارتقاء یابد و در نتیجه عملکرد آنها توسعه پیدا کند، برای این محصولات باز هم فرصت های بیشتری ایجاد خواهد شد. از آنجا که صنعت ساخت و ساز بیشتر از صنایع دیگر به محیط زیست آسیب وارد می کند ( مثلا با تخریب زمین های زراعی و جنگل ها و احداث ساختمان در آنها)، برای زیست کامپوزیت ها فرصت زیادی وجود دارد تا در این بخش از صنعت مورد استفاده قرار گیرند. زیرا در صنعت ساخت و ساز به مواد زیست تجزیه پذیری نیاز است که علاوه بر داشتن کیفیت بالا، بتوان خارج از سایت ساخت و ساز به راحتی آنها را قالبگیری نمود و پس از انتقال به سایت به سرعت آنها را نصب کرد. مقررات ملی ساختمان اجازه می دهد که در ساخت و سازها از مصالح ساختمانی موجود استفاده شود. به این ترتیب ممکن است زیست کامپوزیت های جدید فرصت حضور در بازار ساخت و ساز را از دست بدهند.
یکی دیگر از بازارهایی که برای حضور زیست کامپوزیت ها فرصت خوبی فراهم نموده است، صنعت نئوپان می باشد. نئوپان یا تخته خرده چوب از مخلوط کردن مواد چسبنده با ضایعات چوبی نظیر سرشاخه ها و شاخه های نازک، مازاد مزارع پنبه، کاه غلات، کتان، کنف و دیگر گیاهان چوبی و تحت فشار و حرارت تولید می شود. در واقع نئوپان چوب طبیعی اشباع شده است که به وسیله مواد حفاظتی، در برابر رطوبت، حرارت و آفات مقاوم شده است. از آنجا که در مواد حفاظتی به کار رفته در نئوپان، آرسینیک (شبه فلز سمی) وجود دارد و طبق قوانین حفاظت از محیط زیست کاربرد این مواد محدود می باشد، می توان به جای مواد حفاظتی مذکور از روکش زیست تجزیه پذیر استفاده نمود. این جایگزینی هنگامی بیشتر اهمیت می یابد که فرآورده چوبی در معرض آسیب های بیولوژیکی ( خوردگی و تخریب توسط حمله باکتری ها، قارچ ها و حشرات قرار می گیرد.
ارتقاء عملکرد مکانیکی زیست کامپوزیت ها، مثلا با استفاده کردن از الیاف و افزودنی های جدید در زیست کامپوزیت ها و به کارگیری روش های فرآوری جدید برای بازیافت الیاف، سبب خواهد گردید در مواردی که به فناوری بالایی نیاز است بتوان از کامپوزیت های مذکور استفاده نمود. تحقیقاتی که در زمینه ریسندگی تر پلیمر گرمانرم تقویت شده با الیاف سلولزی صورت گرفته (در این نوع ریسندگی، پلیمر در یک حلال مناسب حل می شود و اکسترود می گردد) راه را برای ارتقاء عملکرد مکانیکی زیست کامپوزیت ها هموار خواهد نمود. زیرا اگر این تحقیقات به نتیجه برسد، استحکام الیاف طبیعی افزایش خواهد یافت با استفاده از زیست فناوری نیز می توان کیفیت و بازده اسیدهای چرب موجود در دانه های روغنی را اصلاح نمود یا خواص مکانیکی آن را افزایش داد و در تولید رزین ها از آن استفاده نمود. رزین هایی که به این ترتیب تولید می شوند ارزان تر از رزین های موجود به دست مصرف کننده خواهند رسید و اگر خواص آنها اصلاح گردد، زیست تجزیه پذیر نیز خواهند بود. در آزمایشگاه ها تحقیقاتی در حال انجام است تا رزین های زیست تجزیه پذیر ارزان قیمتی که از خواص مکانیکی بالایی برخوردار باشند، به طور مصنوعی تولید گردد. در صورتیکه این تحقیقات به نتیجه برسد، از ترکیب رزین های مذکور و الیاف با استحکام بالا زیست کامپوزیت های پیشرفته ای تولید خواهند شد که جایگیزین شدن چسب های پلیمری رایج (که بخشی از مشتقات نفتی می باشند) با رزین ها و پلیمرهای زیست تجزیه پذیر، برای زیست کامپوزیت ها که جزء مواد هیبریدی و چند کاربردی هستن نیز فرصت هایی ایجاد خواهد کرد تا در صنعت بیشتر به کار گرفته شوند. برای تولید مواد و محصولات زیست تجزیه پذیر و ارزان قیمت می توان الیاف طبیعی را از تخته فیبر با چگالی متوسط (ام دی اف) و از ضایعات صنعت خمیر و کاغذ بازیافت نمود. اگر چه برای محصولاتی که به این روش تولید می شوند بازار بزرگ و کاربردهای فراوانی وجود دارد، اما باید هزینه تولید پایین باشد تا بتوان آنها را در مقیاس تجاری تولید نمود. بنابراین باید در این زمینه به تولید کننده آموزش های لازم را ارائه گردد.

نتیجه گیری
از آنجا که محصولات کشاورزی غیر خوراکی و دیگر مواد تجدیدپذیر از دوام بالایی برخوردار هستند، می توان به عنوان مواد اولیه زیست کامپوزیت ها از آنها بهره مند شد. اگر چه در حال حاضر برای زیست کامپویت ها بازار خوبی وجود دارد اما هرچه کیفیت این محصولات ارتقاء یابد، کاربردهای آنها نیز گسترش خواهد یافت. برای تولید زیست کامپوزیت ها طیف وسیعی از الیاف تقویت کننده و گستره ای از فناوری های مختلف وجود دارد. بنابراین بسته به کاربرد زیست کامپوزیت ها می توان الیاف مناسب را با قیمت دلخواه تهیه نمود. در همین راستا طی سال های اخیر تولید رزین های پلیمری زیست تجزیه پذیر نیز افزایش یافته است. بنابراین انتظار می رود که بازار زیست کامپوزیت ها روند رو به رشدی در پیش رو داشته باشد. البته نباید از نظر دور داشت که برای افزودن بر دوام زیست کامپوزیت ها باید روی برنامه تحقیق و توسعه این محصولات سرمایه گذاری شود.