خواص روسازی
روسازی های موثر دارای خواص زیر هستند:

۱- انعطاف پذیری:
سیستم های روسازی مخصوصا بر روی پل های فلزی باید دارای انعطاف پذیری قابل توجهی باشند. به علت بارگذاری دینامیکی انجام شده بر روی پل ها و در اثر عبور وسایل نقلیه، معمولا ارتعاشات پل ها بسیار زیاد است و سیستم روسازی بر روی پل ها برای تحمل چنین ارتعاشاتی باید از قابلیت انعطاف پذیری زیادی برخوردار باشد. روسازی باید با استحکام بالایی به لایه زیرین خود چسبیده باشد در غیر این صورت امکان جدا شدن این دو لایه از هم بسیار زیاد است. این موضوع به خصوص در سراشیبی ابتدا و انتهای پل ها به خوبی نمایان است. در صورت وجود نداشتن چنین پیوند مستحکمی لایه های روسازی در اثر عبور وسائط نقلیه و شیب جاده شروع به راه افتادن می کند و پدیده عریان شدن سطح جاده اتفاق می افتد.

۲- محافظت در برابر سایش
حین عبور وسائل نقلیه از روی جاده در هر نقطه بین لاستیک و سطح روسازی نیروی برشی به وجود می آید. روسازی مناسب باید توانایی تحمل چنین تنش برشی را داشته باشد تا این میزان از تنش باعث جدا شدن سطوح روسازی از سطوح پایین تر خود نگردد و یا این سطوح روی هم نلغزند.

۳- ایجاد مقاومت لغزشی بالا
روسازی مناسب باید در همه شرایط آب و هوایی توانایی درگیر شدن با چرخ اتومبیل را داشته باشد در غیر اینصورت هنگام ترمز کردن در یخبندان شاهد سر خوردن اتومبیل خواهیم بود.

۴- ضریب انبساط گرمایی مناسب
روسازی راه باید دارای ضریب انبساط گرمایی تقریبا نزدیک به لایه زیرین خود (فلز، بتن و …) باشد در غیر این صورت در انبساط و انقباض هایی که به علت تغییر دما حاصل می شود، روسازی و لایه زیرین از هم جدا می شوند و روسازی تخریب می گردد.

۵- مقاومت در برابر عوامل محیطی
روسازی مناسب باید در برابر عوامل محیطی از قبیل رطوبت، تغییر دمای ناگهانی و سرد و گرم شدن های متوالی، محیط های اسیدی و بازی مقاوم باشد و برای لایه های زیرین لایه ای محافظ ایجاد کند.