پارامتر های فرآیندی
پارامترهای فرآیند ساخت و چرخه پخت به ویژه فشار پخت و نوع روش کیسه خلا بر طراحی و مدل قطعه کامپوزیتی حاصل از FDM اثر می گذارد. شکل ۴ دو قطعه از تیغه یک فن را نشان می دهد که مثالی از دو مدل قطعه به صورت پوسته (shell) و هسته غیر متراکم (sparse) است. این دو شکل در واقع دو مدل ساده از قطعاتی است که با چاپگر FDM تولید می شوند. قطعاتی که به شکل پوسته هستند سطح بیرونی قالب را می سازند و می توانند تا فشار اتوکلاو kPa 690 را تحمل کنند. این مدل برای بسیاری کاربردها مفید است و برای هر دو روش کیسه خلا یک رو و شکلات پیچ مناسب است. این مدل برای بسیاری از هندسه ها بهترین نوع طراحی است زیرا مقدار ماده مورد نیاز و زمان ساخت را به حداقل می رساند. قطعاتی با مدل هسته غیر متراکم سفتی بیشتری دارند و برخی از هندسه ها باید این گونه طراحی شوند. این مدل نیز به هر دو روش کیسه خلا قابل استفاده است ولی برای شکلات پیچ باید ملاحظاتی در نظر گرفته شود تا از خراب شدن قطعه پیشگیری شود. البته باید توجه داشت که طرح های قابل تولید با چاپگر FDM به این دو مورد ساده محدود نمی شود و با این روش می توان قطعات پیچیده با عملکرد بالا را ضمن ذخیره زمان و هزینه تولید کرد.

آماده سازی قطعه
فرآیند FDM به طور ذاتی میزانی از تخلخل در قطعه به وجود می آورد که به دلیل محدودیت های فیزیکی در جوش خوردن بین لایه های ماده اکسترود شده گریزی از آن نیست. شکل ۵ نمونه ای از این تخلخل را در نمای عرضی یک قطعه نشان می دهد. همچنین در این فرآیند لایه ها قابل مشاهده هستند که بر حسب شکل قطعه و ضخامت لایه های (ارتفاع slice) متفاوت است. در نتیجه برای اطمینان از کیفیت بالای سطح و پیوستگی قطعه، به طور معمول نیاز است تا عملیاتی بر روی قطعه پس از ساخت، انجام شود. سطح قطعات و قالب های ساخته شده توسط FDM ساییده و صیقلکاری می شود. میزان پرداخت سطح به کاربرد نهایی قطعه بستگی دارد ولی به طور معمول سطحی با زبری سطح ۶۴ minches Ral مورد قبول است البته شرکت Stratasys روش استانداردی را معرفی میکند با استفاده از آن می توان به سطحی صاف تر با پرداخت ۱۶ minches Ral دست یافت.

کاربرد مورد انتظار و عمر قالب
طراحی موفق و استفاده از طرح قالب ساخته شده به روش FDM وقتی حاصل می شود که کاربرد مورد انتظار از قطعه به درستی فهمیده شود. کاربرد قطعه تعیین کننده نوع ماده انتخابی (برای مثال الزامات دمای پخت)، طراحی کلی و عوامل موثر بر ساخت قطعه و روش آب بندی است. هچنین لازم است عمر مورد انتظار از قطعه (طرح قالب) ارزیابی شود زیرا تعیین کننده تعداد چرخه های اتوکلاو است که قطعه تجربه خواهد کرد. برای مثال می توان قطعات را برای تعداد کم پیش تولید اولیه ساخت که در این صورت هزینه کمتر است. یا برای تعداد قطعات بیشتر باید تحقیق و بررسی بیشتری انجام شود تا همه جنبه ها لحاظ شوند. بیشتر قالب های کامپوزیتی که به روش FDM ساخته میشوند برای تعداد کم قطعات (کمتر از ۲۵ قطعه) قابل استفاده هستند.