پیشرفت های اخیری که در فناوری تولید کامپوزیت ها رخ داده است، سبب می گردد که مواد مذکور بیش از پیش بتوانند در آبهای عمیق و در میادین نفتی دورافتاده چالش های فعلی و آینده استفاده از لوله های فولادی را برطرف نمایند. در حقیقت امروزه صنعت لوله از کامپوزیت ها به وفور استفاده می کند. به عبارت دیگر در حال حاضر لوله های بدون درز انعطاف پذیر، لوله های قابل ارتجاع مسلح شده، لوله هایی با روکش کامپوزیتی، رایزرهای با استحکام بالا و محصولات دیگر با استفاده از این مواد نوین تولید می شوند.
در محیط های ذاتا خورنده استفاده از کامپوزیت ها طول عمر لوله را افزایش می دهد. بنابراین لازم است با استفاده از تجهیزات جدید طول عمر کامپوزیت ها مورد آزمایش قرار گیرد تجهیزات جدید طول عمر کامپوزیت ها مورد آزمایش قرار گیرد. تجهیزات آزمایش بر روی کامپوزیت ها با تجهیرات آزمایش بر روی مواد همگن که تنها از یک فاز تشکیل شده اند، تفاوت خواهد داشت. با استفاده از تجهیزات مذکور می توان هر لایه کامپوزیت را به صورت جداگانه مورد تجیزیه و تحلیل قرار داد و به تغییراتی که در خواص لایه های مذکور ایجاد شده است، پی برد. به همین دلیل استفاده از مواد کامپوزیتی بسیار پیشرفته مورد ارزیابی قرار گرفت و با روش های معتبر طول عمر این مواد آزمایش شد. به این ترتیب شرکتهای نفت و گاز توانستند لوله های انعطاف پذیر تر و بادوام تری تولید کنند و در بازار این محصولات با یکدیگر به رقابت بپردازند. اینگونه بود که لوله های سبک تری تولید شدند و هزینه لوله گذاری و تعمیر و نگهداری لوله ها کاهش یافت.

افق های جدید راه حل جدید
در سال ۲۰۰۷ میلادی صنعت نفت و گاز کشور انگلستان اعلام کرد از این پتانسیل برخوردار است که از مواد کامپوزیتی استفاده نماید اما فعلا نمی تواندبرای این مواد کاربردهای بیشتری ایجاد نماید. با وجودیکه کامپوزیت ها از فولاد کربنی سبک تر، سفت تر و محکم تر هستند و در مقابل خوردگی از خود مقاومت بیشتری نشان می دهند، اما به دلیل خطراتی که در صنعت نفت و گاز وجود دارد، این صنعت در ابتدا از پذیرش کامپوزیت ها سر باز زد. به همین خاطر استفاده از کامپوزیت ها به قطعاتی محدود شد که در معرض خطر کمتری قرار داشتند. اما در حال حاضر به مدد تجهیزات آزمایش جدید و به دلیل نیازهای عملیاتی، امروزه این شرایط تغییر کرده است. به عبارت دیگر در پیش روی صنعت تولید نفت افق های جدیدی گشوده شده است و برای کامپوزیت ها فرصت های بیشتری ایجاد گشته است. این فرصت ها عبارتند از محیط هایی نظیر اعماق بسیار پایین دریا و زیر یخ های قطب شمال که دسترسی به آنها دشوار است و به آسانی نمی توان در آنها به حفر چاههای نفت پرداخت. مخازن عمیق گاز ترش، منابع نفت غیر متعارف همچون سنگ نفت (شِیل های نفتی)، ماسه های نفتی (ماسه های قیردار) و قیر طبیعی (بیتومِن) نیز از دیگر محیط هایی هستند که حفاری آنها با دشواری انجام می شود. در سالهای اخیر حفاری چاه های نفت در محیط هایی انجام می شود که از دما و فشار بالایی برخوردار هستند. شرکت های تولید کننده نفت در اعماقی به حفر چاه می پردازند که دمای آنها بیش از ۲۰۰ درجه سانتیگراد و فشار آنها بالاتر از ۱۳۸ مگاپاسکال است. لوله های فولادی که در این محیط ها مورد استفاده قرار می گیرند باید از ضخامت بالایی برخوردار باشند اما تولید چنین لوله هایی از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست. در شرایط فعلی که قیمت نفت رو به کاهش است، باید برای استخراج و تولید نفت از میادین نفتی زیر دریا تحقیقات بیشتری صورت گیردو با انتخاب روش های ارزان قیمت از بالا رفتن هزینه تولید جلوگیری به عمل آید. لوله های کامپوزیتی نسبت به نمونه های فولادی انعطاف پذیر تر هستند و از خاصیت ارتجاعی بالاتری برخوردار می باشند. به علاوه سبک تر بودن لوله های کامپوزیتی سبب می گردد که اولا بتوان آنها را با کشتی های کوچکتر به محل اجرای پروژه منتقل نمود و ثانیا کار لوله گذاری را راحت تر انجام داد. به این ترتیب در مقایسه با لوله های فولادی، استفاده از لوله های کامپوزیتی هزینه ها را به شدت کاهش می دهد. ضمنا انعطاف پذیری بالای لوله های کامپوزیتی طول عمر آنها را افزایش می دهد و به این ترتیب در هزینه ها صرفه جویی می گردد. تولید کنندگان لوله به ارائه محصولات فلزی و غیر فلزی روی آورده اند که بتوانند شرایط دشوار زیر دریا را به خوبی تحمل کنند و برای اینگونه پروژه ها ارزش افزوده بیشتری تولید نمایند. بنابراین لوله های کامپوزیتی به علت طول عمر بالا و پایین بودن وزن فرصت زیادی پیدا می کنند تا در بازار لوله ها سهم قابل ملاحظه ی را به خود اختصاص دهند. به این ترتیب لوله های مذکور می توانند شکاف موجود در فناوری استخراج و تولید نفت را پر کنند.