انتخاب درست چسب
در حال حاضر، حداقل ۴۰ تامین کننده چسب، نیاز صنعت کامپوزیت را برآورده می کنند. با وجود اینکه چسب های ساختاری فرصتی برای ساده سازی اتصال و نصب قطعات ساخته شده فراهم می کند ولی سازماندهی چنین فرصتی چه برای کسانی که فرمولاسیون چسب را تهیه می کنند و چه برای قالبگیران که باید فرمولی را با کاربرد خاصی از کامپوزیت مطابقت دهند، کار آسانی نیست. به گفته George Bullen مدیر عامل شرکت Smart Blades Inc و عضو انجمن مهندسان ساخت (SME: Society of Manufacturing Engineers)؛ چسب یعنی شیمی و شیمی امری پیچیده است. وی معتقد است؛ پیش از اتصال ساختاری مواد کامپوزیتی، عوامل بسیاری باید مورد بررسی قرار گیرد.
ساخت و انتخاب چسب همواره در طول تاریخ با چالشی روبرو بوده است: برقراری توازن میان فرمولاسیون و کاربرد. برای مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عوامل چقرمه ساز (Tougheners) که برای بهبود ازدیاد طول و مقاومت ضربه ای اضافه می شوند، موجب کاهش استحکام چسب و دمای انتقال شیشه ای (Tg) می شوند.
• برای دستیابی به نتیجه بهتر، گاهی به گرمادهی و پخت حین اتصال نیاز است ( به ویژه به هنگام کار با اپوکسی ها) ولی این موضوع موجب ظهور خط اتصال از بیرون می شود به طوری که اتصال چسب داخل اتصال بر روی سطح بیرونی قابل مشاهده است. پخت چسب در دمای اتاق کمتر، مستعد این ایراد است ولی این اتصال کارایی کمتری دارد.
• به هنگام اتصال دو قطعه با مواد غیر مشابه، فرمولاسیون چسب باید با اختلاف قابل توجه ضرایب انبساط حرارتی (CTE: Coefficients of thermal Expansion) و خواص سطح دو قطعه تطبیق داده شود.
• آماده سازی و تمیز سازی سطح قبل از اعمال چسب و پخت چسب به بهینه سازی اتصال چسبی کمک می کنند ولی زمان فرآیند و هزینه به ازای هر قطعه را افزایش می دهند.
• اتصالی با مساحت سطح زیاد مانند بدنه قایق به زمان ماند بیشتری نیاز دارد و زمان اضافی موجب کاهش خواص مکانیکی چسب پخت شده می شود.
• اگر سطحی که باید در هنگام نصب متصل شود به صورت عمودی قرار گرفته باشد، باید چسب به میزان کافی در برابر شره کردن مقاوم باشد تا در محل اعمال شده باقی بماند.
اخیرا تامین کنندگان چسب در جهان، محصولاتی را ارائه کرده اند که بر چنین مشکلاتی چیره شده و آزادی عمل بی سابقه ای را به مشتریان خود بخشیده است.