همانگونه که قبلا اشاره شد از گرافیت ورقه ای نیز برای ساخت نانو کامپوزیت های پلیمری می توان استفاده کرد. در این گروه از نانو کامپوزیت ها ، ضخامت لایه های گرافیت با ضخامت خاک رس یکسان است . با نگاهی اجمالی به برخی خصوصیات گرافیت و مقا یسۀ آن با خاک رس، می توان به برخی تغییرات حاصله در نانو کامپوزیت های حاوی ورقه های گرافیت پی برد .؛

نانوذرات بیشترین کاربرد را به عنوان ماده تقویت کننده در نانوکامپوزیت ها دارند. اضافه کردن ذراتی همچون سیلیکا، ذرات فلزی و همینطور ذرات آلی و غیرآلی، به ماده زمینه باعث افزایش و بهبود استحکام کششی و مدول الاستیک ماده زمینه می شود.؛

در ادامه پس از ارائه شرح مختصری در خصوص رزین های اپوکسی, نایلون ۶, پلی پروپیلن، پلی استایرن به عنوان ماده زمینه این نانو کامپوزیت ها، توضیحات بیشتری راجع به هر کدام از این نانوکامپوزیت ها بر حسب نوع ماده پر کننده و همچنین چند نکته کلیدی در مورد طراحی نانوکامپوزیت های پلیمری ارائه می شود.؛

ه طور کلی سه روش برای تولید نانوکامپوزیت های پلیمری وجود دارد. این روشها شامل مخلوط سازی مستقیم ، فرآوری محلولی و پلیمریزاسیون درجا هستند که این سه روش را مورد بررسی قرار میدهیم.؛

در بین نانوکامپوزیت ها، بیشترین توجه به نانوکامپوزیت های زمینه پلیمری معطوف است. کامپوزیت های پلیمری به علت خواصی مانند استحکام، سفتی و پایداری حرارتی و ابعادی چندین سال است که در ساخت هواپیماها به کار می روند.؛

مواد و توسعۀ آنها از پایه های تمدن بشر به شمار می روند. به طوری که دوره های تاریخی را با مواد نامگذاری کرده اند مثل عصرسنگ، عصر برنز، عصر آهن و… . عصر جدید با شناخت یک ماده جدید به وجود نمی آید، بلکه با بهینه کردن و ترکیب چند ماده می توان پا در عصر نوین گذاشت. در کاربردهای مهندسی، اغلب تلفیق خواص مورد نیاز است. به عنوان مثال در صنایع هوا و فضا، کاربردهای زیر آبی، حمل و نقل و امثال آنها، به موادی نیاز است که ضمن داشتن استحکام بالا، سبک باشند، مقاومت سایشی خوبی داشته باشند و… ؛