پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ - Thursday 25 April 2024
کد خبر : 1665
تاریخ انتشار : چهارشنبه 18 اکتبر 2017 - 16:59
462 بازدید

کاربردهای بتن پلیمری (قسمت چهارم)

تن پلیمری شامل رزین پلیمری (به عنوان چسب) و مصالح با مقاومت سایشی بالا می باشد. به علت استفاده از پلیمرها، این نوع روسازی نسبت به بتن معمولی از خواص مکانیکی بالاتری برخوردار است. روسازی بتن پلیمری یک روسازی بسیار نازک است. این بتن ها در مقابل؛

بتن سیمانی تقویت شده با لاتکس
این سیستم روسازی شامل مخلوط لاتکس استایرین بوتادین با بتن سیمانی معمولی است. دلیل اضافه کردن لاتکس به این بتن ایجاد یک لایه نازک داخل بتن سیمانی است. این لایه به طور موثر از طریق ریزترک های موجود در روسازی بتن سیمانی، جلوی نفوذ آب و مواد شیمیایی دیگر را می گیرد. قبل از اجرای این روسازی، روسازی قبلی به میزان ۶ میلیمتر کنده می شود تا هر گونه ریزتر که روغن و یا هر ماده شیمیایی دیگر از بین برود. سپس سطح به وسیله جت باد تمیز می شود و یک ساعت قبل از اجرای روسازی خیس می گردد. آنگاه بتن توسط باد یا آب بر روی سطح پخش می شود و به وسیله دستگاه لرزاننده برای پر کردن همه نقاط لرزانده می شود. ضخامت این بتن برای استفاده های معمولی حدود ۳۲ میلیمتر است، اگر چه با ضخامت ۷۵ میلیمتر نیز از آن استفاده می شود. مزیت استفاده از این بتن، آب بندی شدن منافذ به وسیله لاتکس تقویت کننده بتن سیمانی است. استفاده از این نوع بتن دو ایراد دارد. ایراد اصلی این است که این بتن باید ۲۴ ساعت به صورت خیس پخت شود و بعد از آن نیز ۷۲ ساعت طول می کشد تا خشک شود. ایراد دیگر این است که باید عمل پخش کردن روی سطح حتما در دمای بین ۷ الی ۳۰ سانتیگراد صورت بگیرد.

بتن سیمانی کم افت
این نوع بتن سیمانی از نوع بسیار مرغوب سیمان پرتلند ساخته شده است. این مخلوط معمولا از سیمان با چگالی ۲/۴۸۸ کیلوگرم بر متر مکعب، نسبت آب به سیمان حدود ۳۵٪، دانه های با اندازه کوچکتر از ۱۳ میلیمتر، سیلیکافوم (میکروسیلیس) و مواد هوازا (برای ایجاد ۸٪ هوا در سیمان) ساخته شده است. برای اطمینان از چگالی بالا و قابلیت نفوذ پایین محصول، به آن سیلیکافوم اضافه می شود. نتیجه این اختلاط، بتنی با چگالی بالا و بدون منفذ می باشدکه مقدار افت (خزش و انقباض) در آن کمتر از ۱ اینچ است. زیرسازی این بتن نیز باید عاری از روغن، گریس و دیگر حلال ها باشد. این عمل با برداشتن ۶ میلیمتر از لایه زیرین و توسط ماشین های مخصوص انجام می شود. سپس برای ایجاد پیوند مناسب، سطح به وسیله ملات سیمان یا ترکیب اپوکسی آغشته می شود. ضخامت نهایی این بتن حدقل ۵۱ میلیمتر است. مزیت استفاده از این نوع بتن، چگالی بالا و کم بودن منافذ در آن است. همانند بتن تقویت شده با لاتکس، این بتن نیز معایبی دارد. مثلا به دلیل کم بودن نسبت آب به سیمان، بتن سریع خود را میگیرد و سطح آن قابل تمیز کاری نمی باشد. به علاوه برای ایجاد اصطکاک مناسب، در سطح زیرین آن حتما باید از پارچه های مخصوص استفاده شود. به دلیل ترد بودن مواد احتمال ایجاد ترک سطحی نیز زیاد است.

نویسندگان :
چه امتیازی می دهید؟
5 / 0
[ 0 رای ]

برچسب ها : ، ، ، ،

ارسال نظر شما
انتشار یافته : ۰ در انتظار بررسی : 1
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.


تبليغات تبليغات تبليغات تبليغات