با توجه به گسترش روزافزون استفاده از کامپوزیت های FRP در مقاوم سازی، بهسازی و ترمیم سازه ها نحوه اجرای این مصالح نیز مورد توجه قرار گرفته است. دو شیوه مطرح در اجرای کامپوزیت های FRP روش تسلیح با اتصال خارجی EBR و روش NSM است که بر اساس ایده کار گذاشتن مصالح مقاوم کننده در شیارهای تعبیه شده در سطح شکل گرفته است. با گسترش علم صنعت مقاوم سازی مشخص شد که روش رایج EBR دارای کاستی هایی مثل جدا شدن ورق FRP، نداشتن مقاومت و عملکرد مناسب در مقابل حرارت است. بنابراین روش نصب در نزدیک سطح NSM مورد قبول واقع شد. مبنای روش NSM قرار دادن میله یا ورقه های FRP در شیارهای تعبیه شده در سطح بتن و ایجاد پیوستگی لازم با اپوکسی است.

تقویت تیر بتن آرمه با استفاده از میله دست ساز FRP به روش نصب در نزدیک سطح (NSM (Near Surface Mounted از طریق مدفون ساختن کامپوزیت FRP در داخل عضو بتنی با هدف کاهش اثرات محیطی و کنترل پدیده‌ جداشدگی صورت می گیرد. در سالیان اخیر پژوهش های زیادی بر روی توسعه و کاربرد آرماتورهای FRP در روش NSM صورت گرفته است. با این حال این شیوه به دلایل مختلفی به اندازه‌ی روش EBR مورد توجه مجریان FRP و پیمانکاران FRP قرار نگرفته است؛ که از جمله‌ی این دلایل می‌توان به قیمت بالاتر آرماتورهای FRP نسبت به نوع ورقه ای آن و فراوانی بیش‌تر پوشش‌های FRP در کشور ایران اشاره نمود. اخیراً استفاده از یک نوع آرماتور دست ساز که از چسباندن ورقه های FRP حول یک میله‌ی چوبی به دست می‌آید در تقویت برشی سازه‌ها به روش NSM گزارش شده است. این میله‌ها که روش ساخت ساده ای نیز دارند امکان تعبیه‌ی نوعی سیستم‌های مهاری بر روی آن‌ها فراهم می‌باشد که می‌تواند پدیده‌ی جداشدگی را به تعویق بیندازد.

همانگونه که اشاره شد، روش مرسوم تقویت تیرهای بتن‌آرمه با FRP، روش تسلیح با اتصال خارجی (EBR) می‌باشد. در این روش به علت جداشدگی پیش از موعد ورقه FRP امکان استفاده ی کامل از ظرفیت کششی مصالح FRP وجود ندارد. برای برطرف کردن این نقیصه، اصلاحاتی بر روی این روش صورت گرفته است که منجر به پیدایش روش‌های کارآمدتری نظیر EBROG، EBRIG و MF-EBR شد. این روش‌ها علی رغم آن که پدیده‌ی جداشدگی ورقه‌ی FRP از سطح بتن را به تعویق می‌اندازند و یا حتی در بعضی موارد به طور کامل از بین می‌برند همه دچار یک مشکل اساسی می‌باشند و آن قرار گرفتن مصالح تقویت در خارج از عضو بتنی است که این سیستم‌ها را در مقابل تأثیرات ناشی از تغییرات شدید دمایی نظیر چرخه های یخ زدن و ذوب شدن، ضربه، آتش سوزی و حرکات خراب کارانه آسیب پذیر می‌کند.

برای غلبه بر ضعف های یاد شده، تلاش‌های متعددی صورت گرفته است که از موفق ‌ترین آن‌ها می‌بایست به روش نصب در نزدیک سطح (NSM) اشاره نمود. این روش بر مبنای کار گذاشتن مصالح مقاوم کننده در شیارهایی از پیش تعبیه شده در پوشش اعضای بتنی استوار است و قدمت آن در مورد میله های ضد زنگ فولادی به دهه ۱۹۵۰ بر می‌گردد. اخیراً موارد جدید دیگری نیز از کاربرد این روش در مورد میله های ضد زنگ فولادی به عنوان مقاوم کننده در تقویت سازه های بنایی و پل‌های قوسی گزارش شده است.

استفاده از مصالح FRP به عنوان مقاوم کننده در روش NSM دارای مزایای متعددی نسبت به فولاد می‌باشد که از جمله می‌توان به مقاومت در برابر خوردگی، راحتی و سرعت نصب بالاتر به دلیل وزن کم و کاهش اندازه‌ی شیارها به دلیل نسبت بالای مقاومت کششی به سطح مقطع در مصالح FRP اشاره نمود.

مقایسه روش EBR و NSM
در مقایسه با کاربرد مصالح FRP به روش EBR، روش NSM دارای مزایای زیر می‌باشد:

به علت عدم نیاز به عملیات آماده سازی سطحی، حجم عملیات مقاوم سازی کاهش می‌یابد.
مسلح کننده های NSM به مراتب کم‌تر در معرض جداشدگی قرار دارند.
مسلح کننده های NSM را می‌توان به راحتی در سطوح جنبی قطعات مهار نمود تا مانع از جداشدگی آن‌ها گردید؛ این مزیت به خصوص در مقاوم سازی خمشی اجزای قاب‌های خمشی در نواحی لنگر منفی مورد توجه می‌باشد.
مسلح کننده های NSM راحت‌تر پیش تنیده می‌گردند.
مسلح کننده های NSM به وسیله‌ی پوشش بتنی محافظت شده و در نتیجه کم‌تر در معرض ضربه‌ها و آسیب‌های مکانیکی، آتش سوزی و حرکات خراب کارانه قرار دارند.
ظاهر سازه پس از مقاوم سازی بدون تغییر می‌ماند.